Zagrożenia chorobami przenoszonymi przez kleszcze

Do tych najbardziej znanych należą:

1. Borelioza (Choroba z Lyme)

Choroba ludzi i psów, powszechnie występująca w wielu lesistych okolicach całej Europy. Głównym jej nosicielem jest kleszcz Ixodes ricinus. Zakażone nimi psy mogą latami  pozostawać bezobjawowymi nosicielami choroby. Najczęstsze objawy choroby, to: puchlina i bolesność stawów, kulawizna, źle rokujące objawy ze strony nerek, objawy nerwowe i zaburzenia pracy serca. U ludzi pierwszym widocznym objawem jest tzw. rumień wędrujący, którego zauważenie jest utrudnione u zwierząt ze względu na okrywę włosową otaczającą skórę.

2. Piroplazmoza

Zwana też Babeszjozą, niezwykle groźna, często śmiertelna choroba psów. Najważniejszym nosicielem jest Dermacentor reticulatus. Objawy uwidoczniają się po 2-3 dniach od zakażenia. Należą do nich: silne przygnębienie, gorączka, anemia, ciemny mocz (zabarwienie rozpadających się czerwonych krwinek) oraz wiele innych nietypowych objawów. Choroba nieleczona kończy się śmiercią.

3. Hepatozoonoza

Choroba psów i kotów. Do zakażenia dochodzi poprzez zjedzenie kleszczy (wszystkie rodzaje kleszczy występujące w Polsce) podczas prób wyskubywania ich przez zwierzęta.
Objawy nietypowe: głównie gorączka oraz objawy ze strony nerek. Choroba ma charakter nawrotowy.

4. Porażenie pokleszczowe

Choroba ludzi, psów i kotów. Wywoływana na skutek ukąszeń kleszczy (wszystkie rodzaje kleszczy występujące w Polsce) i wprowadzenia do organizmu neuro-toksyn. Objawy w zależności od rodzaju porażonych nerwów, np.: trudności w poruszaniu, połykaniu, kulawizny.

5. Ehrlichioza

Choroba psów przenoszona przez kleszcza Rhipicephalus sanguineus. Okres wylęgania jest zmienny i waha się od kilku dni do wielu tygodni. Zróżnicowane objawy kliniczne. Niektóre psy pozostają jedynie nosicielami bezobjawowymi, u innych stwierdza się przygnębienie, gorączkę, obrzęk kończyn i moszny, niechęć do poruszania się, wybroczyny na błonach śluzowych.

6. Ropne stany zapalne skóry o różnym nasileniu, jako powikłania po ukąszeniach kleszczy i rany powstałe w wyniku drapania się zwierząt w tych miejscach.

Uwaga, ważne !

Przeniesienie czynników chorobotwórczych nie zachodzi w ciągu całego okresu żerowania kleszczy. Największe ryzyko występuje w drugiej fazie szybkiego picia krwi. W tym czasie kleszcz pozbywa się nadmiaru płynów pobranych z krwią, wprowadzając je do rany. Płyny te mogą zawierać drobnoustroje. Do transmisji zarazków dochodzi najczęściej po 48 godzinach od rozpoczęcia pobierania pierwszej krwi. W chwili, gdy na zwierzęciu znajdujemy bardzo nabrzmiałego kleszcza, ryzyko przeniesienia jest znaczne, gdyż żerowanie krwią zostało prawdopodobnie zakończone.

Jak zapobiegać problemom związanym z inwazją kleszczy?

Najlepszym sposobem zapobiegania, jest stosowanie skutecznych i sprawdzonych preparatów.

Co zrobić, gdy kleszcz zaatakuje?

Można go usunąć samodzielnie – wykręcając i jednocześnie ciągnąc ku górze (kleszczy nie wolno wyrywać). Pomocne w tym zabiegu są różnego rodzaju urządzenia –chwytacze
kleszczy. Jednym z nich, które polecamy jest O’TOM, dzięki któremu bezpiecznie i skutecznie możemy usunąć różnej wielkości kleszcze. Miejsce po ukłuciu należy dobrze zdezynfekować. W żadnym wypadku nie powinno się smarować kleszczy jakimkolwiek tłuszczem.(stare złe nawyki) Zabiegi takie są nieskuteczne, a wręcz niebezpieczne. Podrażniony w ten sposób kleszcz pozbywa się nadmiaru płynów pobranych z krwią, wprowadzając je z powrotem do organizmu żywiciela. Niejednokrotnie płyny te zawierają niebezpieczne drobnoustroje. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem weterynarii.

Lek. Wet. Stefan Gut